Geloof zonder mededogen, voedt angst en twijfel of eindigt in fanatisme.
Onze voorouders stonden erg onder druk van hun kerkelijk geloof. Tal van overleveringen, rond zonde, de hel en het vagevuur, de eindtijd of het laatste oordeel… kunnen we ons op vandaag niet meer inbeelden maar waren toen heel actueel. Het waren tijden van grote taboes, angsten, verkrampingen en geheimhouding. Tijden waar veel levens niet konden geleefd worden of eindigden in wanhoop of zelfmoord.
Wat ik zoal opmerk bij mijn opstellingswerk, zowel bij gezondheid opstellingen als bij de tantra opstellingen, tart soms alle verbeelding. Hoe vaak die oude geloofstaboes nog naar boven komen, lijkt ongelooflijk. Bepaald gedachtengoed, waarvan we dachten dat we bevrijd waren, waart nog steeds binnen families, groeperingen en gelovigen van om het even welke religie. Die blijken niet alleen vanuit onze kinderjaren toen religies onze voorouders en hun kinderen sterk in de greep hielden. Ook recent nog kwamen trauma's binnen de kerk aan het licht. Onbewust blijven ze in de onderstroom van ons zijn, actief. Die oude taboes zijn soms sterker aanwezig dan we zelf kunnen vermoeden.
Veel mensen durven nog steeds niet ten volle in het leven staan. Er zijn gebeurtenissen plaatsgegrepen waarbij er problemen en vragen uit het verleden bleven hangen. Bewust en/of onbewust zijn we niet in een persoonlijke stroom kunnen komen en voelen we ons op de een of andere wijze belemmerd omdat we:
- niet ten volle de liefde kunnen delen en beleven
- niet bekwaam zijn om tot een zekere zelf-liefde te komen
- schrik hebben van het werelds aanbod en er plezier en luxe in de weg staat
- ...
Als we onderzoeken van waar deze beperkende overtuigingen komen, dan stelde ik reeds meerdere keren vast dat die vaak afkomstig zijn vanuit religieuze dominantie, opgelegde interpretaties bij godsdiensten of spirituele groepen, sub-godsdiensten en sekten, …
Ook talrijke traumatische ervaringen bij het verlaten van religieuze en spirituele organisaties liggen aan de oorzaak van heel wat pijn en verdriet. Hoe worden we terug vrij en vullen we stapsgewijs op eigen tempo in wat geloof voor ons betekent?
Deze zondag in maart proberen we individuele en collectieve opstellingen te doen en bewust te worden van wat we lang meedraagden. Religie hoeft geen zware rugzak te worden maar als een levensvisie uit ons zelf kunnen komen.
Inclusief: drank en versnapering.
Plaats: Locatie Gent centrum, wordt meegedeeld bij inschrijving
Docente: nog niet gekend
